Spedycja to w najszerszym tego słowa rozumieniu obsługa przesyłki – zarówno w zakresie jej nadania, jak i odbioru, a także w związku z jej przewiezieniem. Zatem jest to działalność usługowa, która polega na zorganizowaniu przesyłania i przewożenia rzeczy (nacisk na określenie „przesyłka” jednoznacznie wyklucza przewozy osobowe).
Spedytor posiadając odpowiednią wiedzę i podpisane z wieloma przewoźnikami (firmami transportowymi) umowy, optymalizuje dla danego rodzaju towaru koszt jego przewozu biorąc pod uwagę czas transportu. Spedytor zawsze działa w interesie właściciela towaru, a nie przewoźnika, na każdym etapie zabezpiecza jego interesy. Spedytor najpierw doradza swojemu klientowi najlepsze opcje dostawy, a następnie czuwa nad jego towarem aż do momentu zakończenia przewozu. Spedytor może wykonać dla swojego klienta wiele dodatkowych czynności, takich jak: ubezpieczenie, odprawa celna, zabezpieczenie należności za towar oraz wiele innych.
Jest to dokument potwierdzający przyjęcie towaru do przewozu (umowa przewozu). Określa on zarówno towar jak i sposób przewozu. List przewozowy zawiera fizyczny spis inwentarza przesyłanego przy pomocy transportu lądowego, wodnego czy powietrznego, a także transportu modalnego.
List przewozowy zawiera zwykle adres sprzedawcy, adres docelowy, numery referencyjne odbiorcy i dostawcy (np. numer zamówienia czy kod kontraktu), rodzaj przewożonego towaru oraz ilość i cenę jednostkową.
Door to door oznacza dostawę bezpośrednio od drzwi nadawcy do drzwi odbiorcy, eliminujemy przeładunki i doładunki, system ten oznacza realizację dostawy towaru od momentu jego odbioru do momentu dostarczenia go odbiorcy, pełną obsługę spedycyjną, z uwzględnieniem transportu multimodalnego obejmując wszystkie związane formalności z realizacją transportu nadawcy i odbiorcy.
Skrót ten oznacza drobnicowe przewozy kontenerowe. Stosuje się go miedzy innymi w transporcie morskim.
Skrót ten oznacza przewozy całokontenerowe. Stosuje się go między innymi w transporcie morskim
Są to przewozy przesyłek nie zajmujących całych kontenerów lub środków przewozowych. Zazwyczaj składają się one z wielu przesyłek dla różnych odbiorców.
Warunki dostawy wg INCOTRMS 2010, określają roszczenia i zobowiązania: tak, kupującego jak i sprzedającego. Jasno wyjaśniają kto i od którego momentu ponosi koszty i ryzyko związane z dostarczeniem i ubezpieczeniem przesyłki.
I tak w zależności od rodzaju dostawy koszty ponoszone są przez:
Agencja celna jest podmiotem uprawnionym do dokonywania przed organami celnymi wszelkich czynności przewidzianych we Wspólnotowym Kodeksie Celnym w imieniu swoich mocodawców – Klientów.
Z uwagi na to, że jest to wyspecjalizowana jednostka, powołana w celu zabezpieczenia przed urzędem celnym interesów swoich Klientów w oparciu o obowiązujące przepisy prawa. Zatrudniony w agencji celnej personel, wciąż doskonalący swoje kwalifikacje, powoduje, że jej klienci nierzadko unikają znacznych obciążeń fiskalnych i logistycznych. Szczególnie w polskich warunkach, często zmieniających się przepisów prawa ma to duże znaczenie.
W wypadkach braku oryginału faktury, za dokument służący do ustalenia wartości celnej towarów może być uznana kopia faktury przy wartości nie przekraczającej równowartości 70 EURO albo dla towarów o zerowej lub zawieszonej do zera stawce celnej i zerowej stawce podatkowej.
Faktura powinna zawierać w szczególności: nazwę i adres kontrahenta, nazwę i adres nabywcy, numer, miejsce i date wystawienia, rodzaj i ilość towarów oraz jego wartość wyrażoną w walucie wymienialnej lub walucie polskiej, cenę jednostkową, kraj pochodzenia towarów, warunki dostawy.
Tłumaczenie faktury winno zawierać elementy niezbędne do prawidłowego zaklasyfikowania towarów do poz. PCN, a w szczególności: nazwę towaru, materiał z jakiego wytworzono towar. Opis zasady działania (w przypadku urządzeń) lub(i), rodzaj i opis urządzeń, do których towar zostanie wykorzystany. Parametry w jednostkach (np. fizycznych), specyficznych dla danego towaru (np. żarówka 220V 75W). W przypadkach uzasadnionych można zrezygnować z niektórych z w/w punktów. Tłumaczenie należy (w miarę możliwości) napisać na oddzielnym blankiecie. Należy je czytelnie podpisać, podając nr D.O. osoby tłumaczącej.
Zgłoszenie powinno być dokonane, licząc od daty złożenia deklaracji skróconej w terminie do:
Terminy te mogą być przedłużone przez organ celny, na pisemny wniosek osoby zainteresowanej, złożony przed upływem terminu, odpowiednio o 30 dni i o 7 dni.
Międzynarodowy celny dokument tranzytowy, wystawiany przez towarzystwo udzielające gwarancji, zatwierdzony przez władze celne, na podstawie którego przewozi się towary – w większości wypadków zaplombowane przez władze celne – w pojazdach drogowych i kontenerach, zgodnie z wymaganiami konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego transportu towarów na podstawie karnetów TIR.
Wnioski rejestracyjne we Wspólnotowym Systemie Rejestracji i Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych ( EORI) wraz z instrukcjami ich wypełnienia dostępne są w załącznikach 36 i 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzu stosowanych w sprawach celnych (tekst jend.: Dz. U. Z 2014 r. poz 237, z późn. zm) lub na stronie internetowej www.finanse.mf.gov.pl (dział: Cło)
Wnioski rejestracyjne składa się w urzędach lub oddziałach celnych według:
Wnioskiem o rejestrację firmy w Podsystemie Danych Referencyjnych (PDR) jest „Karta rejestracji”. W tejże karcie wykazuje się osoby/podmioty, które będą uprawnione do przesyłania/ podpisywania zgłoszeń i innych dokumentów.
Do karty należy dołączyć:
Rejestracji firmy w PDR można dokonać w dowolnej placówce celnej, natomiast należy pamiętać, że właściwą do rejestracji firmy w zakresie INTRASTAT jest wyłącznie Wydział INTRASTAT w Izbie Celnej w Szczecinie.
Zgodnie z art. 32 WCK do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:
Określoną proporcją wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego bezpłatnie lub po obniżonej cenie do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:
W związku z egzekwowaniem przepisów Rozporządzenia (WE) 765/2008 organy celne, jako organy odpowiedzialne za kontrole na granicach zewnętrznych zawieszają dopuszczenie produktu do swobodnego obrotu na rynku Wspólnoty w przypadku stwierdzenia w trakcie przeprowadzanych przez siebie kontroli któregokolwiek z poniższych przypadków:
Możliwość podjęcia działań naprawczych w powyższym zakresie odbywa się w ramach procedur gospodarczych i w zależności od tego, jakie działania chce podjęć zgłaszający, może to być:
Kody Wspólnotowej Taryfy Celnej oraz przypisane im stawki cła i podatku VAT można znaleźć w przeglądarce „Systemu ISZTAR- Informacja Taryfowa” dostępnej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów www.finanse.mf.gov.pl
W przypadku eksportu towarów z UE do państw trzecich, przydatnym narzędziem jest „Market Access Database”- internetowa baza danych, która zawiera informacje o wszelkich formalnościach w poszczególnych państwach. Baza danych zapewnia informacje o ok. 100 państwach, stosowanych w nich stawkach celnych oraz wymogach importowych i znaczących barierach handlowych. Dostępna jest ona na stronie http://madb.europa.eu
W przypadku eksportu towarów gospodarcze podmioty krajowe, jak i zagraniczne zobowiązane są zarejestrować się we Wspólnotowym Systemie Rejestracji i Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych (EORI) oraz w Podsystemie Danych Referencyjnych (PDR), aby w ogóle móc uczestniczyć w transakcjach i czynnościach celnych na obszarze Wspólnoty.
Obecnie wywóz towarów poza obszar UE odbywa się z wykorzystaniem wspólnotowego Systemu Kontroli Eksportu (ECS), w którym zgłoszenie celne ma wyłącznie formę elektroniczną (komunikaty XML).
W przypadku wywozu towaru poza UE, należy dokonać zgłoszenia celnego w „wewnętrznym” urzędzie celnym wywozu (UWU). Zgłoszenie takie powinno być złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoja siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowanie bądź załadowane do transportu wywozowego zwolnienie towarów do procedury wywozu udzielane jest pod warunkiem, że towary opuszczą obszar celny Wspólnoty w tym samym stanie, w jakim znajdowały się w chwili przyjęcia zgłoszenia do wywozu. Do zgłoszenia celnego należy dołączyć:
W przypadku braku faktury (faktury proforma) za dokument służący do ustalenia wartości uznaje się: umowę sprzedaży, darowizny, orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych.
Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane poza obszar celny Wspólnoty zostaną powrotnie wprowadzone na ten obszar, do zgłoszenia wywozowego może dołączyć dokument informacyjny INF3.
Dodatkowo do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu podatkowych znaków akcyzy należy przedłożyć oryginał:
Kontrola wykonywana przez Służbę Celną – jakie uprawnienia w tym zakresie posiadają funkcjonariusze celni, jakie obowiązki spoczywają na podmiocie kontrolowanym?
ADR ( z franc. Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Rout) – międzynarodowa konwencja regulująca zasady przewozu drogowego ładunków niebezpiecznych, zwyczajowo według tych zasad określany jest ładunek niebezpieczny w transporcie drogowym.
Agencja Celna – podmiot uprawniony do dokonywania w imieniu swoich klientów przed organami celnymi wszelkich czynności przewidzianych w Kodeksie Celnym
Agent celny – osoba wyspecjalizowana w przeprowadzaniu odpraw celnych na rachunek eksporterów i importerów
Buking – zlecenie dla armatora, dokument zawierający specyfikację przewozu towaru i służący potwierdzeniu uzgodnień między kontrahentami
Dodatki – pewne dodatkowe opłaty naliczane przy usłudze spedycyjnej:
Cło- forma podatku, nakładanego przez państwo na towary przywożone z zagranicy (cło importowe), wywożone za granicę (cło eksportowe) lub (do 1921, kiedy zostało zabronione przez Konwencję Brukselską) przewożone przez terytorium danego kraju (cło przewozowe). Stosowane już w starożytności, było początkowo wyłącznie elementem polityki fiskalnej państwa (zwiększenie dochodów skarbowych). Od XVII w. zaczyna wzrastać jego rola jako instrumentu gospodarczego, pozwalającego poprzez ograniczenie wymiany z zagranicą realizować określone cele gospodarcze. Wykaz grup towarowych objętych cłem i wysokość stawek celnych zawiera taryfa celna. Integracja gospodarcza i polityczna państw zrzeszonych w różnych organizacjach międzynarodowych sprzyja obniżaniu, a nawet całkowitej eliminacji ceł.
Dopuszczenie do obrotu – procedura celna, która nadaje towarowi niewspólnotowemu status celny towaru wspólnotowego i następuje po spełnieniu wszystkich wymogów określonych prawem, w szczególności po zastosowaniu przepisów dotyczących należności celnych przywozowych.
Dług celny – powstałe z mocy prawa zobowiązanie do uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności celnych wywozowych (dług celny w wywozie) odnoszące się do towarów.
EORI – Wspólnotowy System Rejestracji i Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych (ang. Economic Operators’ Registration and Identification – EORI), jest jedną z części składowych tworzonego w Unii Europejskiej (UE) środowiska elektronicznego cła powstającego w ramach programu e-Customs – tj. „bez-papierowego” środowiska dla administracji celnych i handlu w UE. Przedsiębiorcy podlegają jednokrotnej rejestracji w systemie EORI i jest im nadany unikalny numer identyfikacyjny EORI. Przedsiębiorcy obowiązani są posługiwać się tym jednym, uznawanym na obszarze całej UE numerem EORI, we wszystkich transakcjach i czynnościach celnych na obszarze UE, przy których wymagany jest ich identyfikator. W Polsce przyjęto generalną zasadę budowy numeru EORI przedsiębiorcy w oparciu o numer NIP.
Fracht – pierwotnie opłata za przewóz towarów drogą morską. Obecnie „fracht” oznacza usługę polegającą na przewożeniu ładunku dowolnym środkiem transportu.
EXPORT POŚREDNI– polega na dostarczeniu towaru przez polskiego dostawcę nabywcy unijnemu w celu wywiezienia tego towaru poza UE.
INTRASTAT– system statystyki obrotów handlowych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. System INTRASTAT w Polsce funkcjonuje od 1 maja 2004 r. System ten, funkcjonując w Unii Europejskiej od 1993 r., jest narzędziem do przekazywania przez przedsiębiorców w kraju członkowskim Unii Europejskiej informacji o dokonanych przywozach albo wywozach towarów do innych krajów należących do Wspólnoty. Ponadto system INTRASTAT służy do gromadzenia tych danych przez upoważnione do tego organy państwowe, ich kontroli, przetwarzania oraz udostępniania innym uprawnionym podmiotom. Zebrane w ten sposób informacje są następnie porównywane z informacjami zadeklarowanymi przez te same osoby w podatkowych deklaracjach VAT. W Polsce za gromadzenie, przetwarzanie, kontrolowanie i przekazywanie danych odpowiedzialna jest Polska Administracja Celna. Głównym partnerem Polskiej Administracji Celnej w zakresie metodologii systemu INTRASTAT i odbiorcą danych jest Główny Urząd Statystyczny.
KODEKS CELNY – Wspólnotowy Kodeks Celny jest najważniejszym źródłem prawa celnego w Unii Europejskiej ogłoszonym Rozporządzeniem Rady Nr 2913/92 z 12.10.1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (WKC); określany niekiedy jako Konstytucja celna. Od 1.5.2004 r. regulacja ta stała się prawem obowiązującym w Polsce.
KONTROLA CELNA– specjalne czynności: weryfikacja towarów, kontrola posiadania i weryfikacja dokumentów, kontrola księgowości i innych dokumentów przedsiębiorstw, kontrola środków transportu, kontrola bagaży i innych towarów przewożonych przez osoby, prowadzenie dochodzeń w postępowaniu administracyjnym i innych podobnych czynności w celu zapewnienia przestrzegania przepisów prawa celnego i, w razie potrzeby, innych przepisów mających zastosowanie w odniesieniu do towarów znajdujących się pod dozorem celnym.
Odbiorca – inaczej importer (najczęściej) to firma będąca odbiorcą towaru.
Odprawa celna ostateczna – dopuszczenie towaru do obrotu po uiszczeniu opłat celno- podatkowych.
ODPRAWA CZASOWA – pozwala na wykorzystanie na wspólnotowym obszarze celnym towarów niewspólnotowych przeznaczonych do powrotnego wywozu bez dokonywania żadnych zmian, z wyjątkiem zwykłego zużycia wynikającego z używania tych towarów, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła i bez stosowania wobec nich środków polityki handlowej. Odprawa czasowa może trwać najwyżej 2 lata. Katalog towarów, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej określają przepisy.
OPŁATY WYRÓWNAWCZE – opłaty o zmiennej wysokości wynikające z różnicy między minimalną ceną określoną dla rynku krajowego a ceną towaru importowanego powiększoną o cło. Podstawowym celem opłat wyrównawczych jest podniesienie ceny towaru importowanego do poziomu ceny towaru krajowego w celu zrównania ich konkurencyjności. Opłaty wyrównawcze cechują się dużą zmiennością, co wynika z wahań cen na rynku światowym. Gdy ceny na rynku światowym ulegają obniżeniu, opłaty wyrównawcze rosną, w przypadku przeciwnym maleją. Były one szeroko stosowane w ramach wspólnej polityki rolnej. Mogą też być stosowane inne opłaty wpływające na wzrost cen krajowych towarów importowanych, jak opłaty fiskalne, czy specjalne (np. stemplowe, statystyczne, administracyjne).
PDR – Podsystem Danych Referencyjnych służący w administracji celnej m.in. do identyfikacji oraz weryfikacji uprawnień osób i podmiotów przesyłających elektroniczne zgłoszenia i pozostałe dokumenty do Systemów Celnych.
PROCEDURA CELNA – jedno z możliwych przeznaczeń celnych; rozróżnia się następujące procedury:
dopuszczenie do obrotu, tranzyt skład celny, uszlachetnianie czynne, przetwarzanie pod kontrolą celną, odprawę czasową, uszlachetnianie bierne, wywóz.
PRZEDSTAWIENIE TOWARÓW ORGANOM CELNYM – zawiadomienie organów celnych, w wymaganej formie, o dostarczeniu towarów do urzędu celnego albo do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne.
PRZEZNACZENIE CELNE – oznacza objęcie towaru procedurą celną lub wprowadzenie towaru do wolnego obszaru celnego lub do składu wolnocłowego lub powrotny wywóz towaru poza obszar celny Wspólnoty lub zniszczenie towaru lub zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa.
SKŁAD CELNY – instytucja stanowiąca jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej, uregulowana we Wspólnotowym Kodeksie Celnym. Zgodnie z art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) NR 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami. Wyróżnia się składy celne publiczne i prywatne. Składem celnym publicznym jest skład, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów, a prywatnym skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład. Procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym: towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym ani środkom polityki handlowej; towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.
T1– Towary przewożone pod wspólnotową procedurą tranzytu zewnętrznego. Towary pod kontrolą urzędu celnego pochodzące z krajów nie należących do Unii Europejskiej.
T2-Towary przewożone pod wspólnotową procedurą tranzytu wewnętrznego. Towary nie podlegające wolnemu obrotowi, pochodzące z krajów należących do Unii Europejskiej (np. towary akcyzowe itp.) lub towary w wolnym obrocie wewnątrz Unii Europejskiej przewożone przez państwa trzecie np. Szwajcarię.
TARYFA CELNA – urzędowy wykaz grup towarów lub towarów podlegających ocleniu i właściwych im stawek celnych. Określa ona także sposób ustalania wartości celnej (podstawy wymiaru cła), zakres stosowanych zniżek i zwolnień od cła oraz listę towarów, których przywóz lub wywóz jest zabroniony. Stawki celne mogą być wyrażone procentowo od wartości towaru (stawki ad valorem), kwotowo – od ilości, wagi lub jednostki towaru (stawki specyficzne), przy wykorzystaniu jednego i drugiego sposobu równocześnie (stawki mieszane – stawka specyficzna powiększona o dopłatę od wartości), wreszcie jednego albo drugiego sposobu (stawki alternatywne). Taryfa celna zazwyczaj wyraża politykę państwa w zakresie handlu zagranicznego, podporządkowania polityce gospodarczej (taryfa generalna, autonomiczna), może też wynikać z zawartych umów i konwencji (taryfa umowna, konwencyjna – o niższych zazwyczaj stawkach celnych).
TRANZYT – pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na polskim obszarze celnym towarów krajowych i zagranicznych. Procedura tranzytu zostaje zakończona, gdy towary i odpowiednie dokumenty zostaną przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia.
USZLACHETNIANIE BIERNE – pozwala na czasowy wywóz towarów wspólnotowych poza wspólnotowy obszar celny, w celu poddania ich procesom uszlachetnienia oraz dopuszczenia produktów powstałych w wyniku tych procesów do obrotu, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła.
USZLACHETNIANIE CZYNNE – pozwala na poddaniu na wspólnotowym obszarze celnym jednemu lub większej liczbie procesów uszlachetniania towarów niewspólnotowych lub wspólnotowych. Uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń pozwala na przetwarzanie towarów niewspólnotowych, przeznaczonych do powrotnego wywozu poza wspólnotowy obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych, bez obciążania tych towarów cłem lub stosowania wobec nich środków polityki handlowej. Uszlachetnianie czynne w systemie ceł zwrotnych pozwala na przetwarzanie towarów wspólnotowych, dopuszczonych do obrotu ze zwrotem lub umorzeniem cła należnego do zapłacenia za takie towary, jeżeli zostaną one wywiezione poza wspólnotowy obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych.
WIĄŻĄCA INFORMACJA O POCHODZENIU – Wiążąca informacja o pochodzeniu (WIP) jest decyzją administracyjną wydawaną przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie na wniosek osoby zainteresowanej, określającą pochodzenie towaru. WIP dotyczy towaru klasyfikowanego według jednego kodu taryfy celnej i jednego kraju pochodzenia. WIP jest ważna przez 3 lata od daty jej wydania. WIP nie zastępuje dokumentów potwierdzających pochodzenie towarów. W przypadku, gdy WIP utraci ważność na skutek zmiany interpretacji przepisów przez Światową Organizację Handlu, bądź została wydana wskutek błędu lub jest sprzeczna z prawem, osoba, której udzielono tej informacji, może korzystać z niej jeszcze przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie zmian lub od powiadomienia, jeżeli zawarła na podstawie WIP, przed tą datą, wiążące umowy kupna lub sprzedaży. Wiążąca informacja o pochodzeniu jest również nieważna, jeżeli została wydana na podstawie nieprawdziwych dokumentów lub nieprawidłowych bądź niekompletnych danych przedstawionych przez wnioskodawcę.
WIĄŻĄCA INFORMACJA TARYFOWA – Wiążąca Informacja Taryfowa (WIT) jest to pisemna decyzja, która określa właściwy kod taryfy celnej dla jednego, dowolnie zgłaszanego towaru. WIT jest ważna przez 6 lat od daty jej wydania (z wyjątkiem, gdy zostaną zmienione przepisy, interpretacje przepisów lub wykazane błędy w decyzji). Wydawana jest na pisemny wniosek osoby zainteresowanej. W przypadku, gdy WIT utraci ważność na skutek zmiany w interpretacji przepisów przez Światową Organizację Celną, bądź zastała wydana wskutek błędu lub jest sprzeczna z prawem, osoba, której udzielono tej informacji, może korzystać z niej jeszcze przez okres 6 miesięcy od dnia publikacji zmian lub od powiadomienia, jeżeli zawarła na podstawie WIT, przed datą publikacji lub powiadomienia, wiążące umowy kupna lub sprzedaży. Wiążąca informacja taryfowa jest nieważna, jeżeli została wydana na podstawie nieprawdziwych dokumentów lub nieprawidłowych bądź niekompletnych danych przedstawionych przez wnioskodawcę.
WYWÓZ – czyli wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza wspólnotowy obszar celny. W EU cła wywozowe nie obowiązują, należy natomiast dokonać zgłoszenia celnego i przestrzegać środki polityki handlowej. Towar objęty procedurą wywozu traci status towaru wspólnotowego.
Załadowca – inaczej eksporter (najczęściej) to firma, od której rozpoczyna się wędrówka towaru
ZAWIESZAJĄCE PROCEDURY CELNE – pojęcie odnosi się do następujących procedur: składu celnego, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy czasowej i uszlachetniania biernego. Procedury gospodarcze (poza procedurą uszlachetniania biernego) odnoszą się wyłącznie do towarów niewspólnotowych, które zostały zdefiniowane w art. 4 ust. 8 WKC . Przedmiotem procedury uszlachetniania biernego mogą być natomiast tylko towary posiadające status celny towarów wspólnotowych. Są to procedury, na które jest wymagane pozwolenie naczelnika urzędu celnego.
ZGŁASZAJĄCY – osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.
ZGŁOSZENIE CELNE– czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną.
ZWOLNIENIE CELNE– czynność podjęta przez organy celne, umożliwiająca użycie towarów w celach określonych przez procedurę celną, jaką zostały objęte.
